Gdańska Wenecja czyli gondolą po wodach Gdańska

Pamiętacie określenie "gdańska Wenecja"? Niektórzy wzięli je sobie dosłownie i sprowadzili na wody Gdańska słynne weneckie gondole. Na razie co prawda jedną, ale w przyszłości może pojawić się ich więcej. Już wkrótce będzie można przekonać się, jak sobie poradzi gondolier manewrując na Motławie i jak będzie ubrany. Ciekawi również jesteśmy ceny takiego rejsu pamiętając te z Wenecji....

Gondola – łódź wiosłowa, napędzana i kierowana przez wioślarza zwanego gondolierem, służąca tradycyjnie do przemieszczania się po kanałach miasta Wenecji, obecnie raczej w charakterze atrakcji turystycznej.

Kształt i konstrukcja gondoli wywodzi się z przybrzeżnych i rzecznych południowosłowiańskich łodzi rybackich; jej cechą charakterystyczną jest asymetryczny kadłub z bardzo dużymi nawisami; asymetria kadłuba umożliwia używanie tylko jednego, długiego wiosła do napędu i sterowania (za to wymaga znacznego doświadczenia w kierowaniu gondolą). Przy pełnym obciążeniu wynoszącym 1200 kg gondolier potrafi płynąć z prędkością 3 węzłów.

Gondola jest łodzią płaskodenną o bardzo małym zanurzeniu. Jej długość najczęściej wynosi 10,87 metra, zaś szerokość 1,42. Wiosło wyciosane jest z drewna bukowego, ma 4,20 metra długości i waży nie mniej niż 4,30 kg. Ma kształt podobny do litery J. Osadzone jest w dulce kołkowej nazwanej forcola wyciosanej z drewna orzechowego. Dla zrównoważenia ciężaru gondoliera stojącego na końcu rufy na dziobie umocowano il ferro – ciężkie stalowe okucie.

W sztuce: literaturze, teatrze i filmie, rozpowszechniono obraz gondoli jako miejsca nad wyraz romantycznego, którego napięcie podtrzymywał nierzadko śpiew wioślarza – tak zwana gondoliera.

Zawód gondoliera to tradycja, która przechodzi z ojca na syna. Nie każdy może zostać gondolierem, gdyż poza dobrze zdanymi egzaminami niezbędna jest specjalna licencja i oczywiście gondola. Liczba licencji jest ściśle określona. Jeżeli odchodzący na emeryturę gondolier nie ma komu przekazać swojej licencji, to ją sprzedaje. Jedynie wtedy, ktoś spoza elitarnej grupy gondolierów może ją nabyć, zresztą za całkiem spore pieniądze. Tak jak u nas na mieszkanie, tam bierze się kredyt na zakup gondoli wraz z licencją. Poniesione koszty szybko się jednak zwracają, gdyż turystów chcących przepłynąć się gondolą jest sporo, szczególnie w sezonie letnim.

W Wenecji wśród 400 gondolierów jest jeden Polak – Jakub Rekwirowicz. To ewenement wśród ponad 400 weneckich gondolierów, bo choć nie ma przepisu, który stwierdzałby, że gondolierem może być tylko wenecjanin, tradycyjnie od wieków zostawali nimi tylko rdzenni mieszkańcy włoskiego miasta. Kuba Rekwirowicz ma swoją bazę w dzielnicy Cannaregio, przy Placu Nowego Getta (Campo de’ Gheto Novo) lub koło mostu w jego starej części - Ponte del Ghetto Vecchio.

Wenecka gondola na razie zacumowana na przystani GKM LOK nad Martwą Wisłą - fot. Piotr Salecki


Wenecka gondola na razie zacumowana na przystani GKM LOK nad Martwą Wisłą - fot. Piotr Salecki


Gondola w Wenecji - fot. Piotr Salecki


W wąskich kanałach czasem należy dopomóc sobie nogą - fot. Piotr Salecki


Gondola w Wenecji - fot. Piotr Salecki